هر تیمی که از کشور ما به آن سوی مرز ها می رود تا در تورنمنتی بین المللی حضور پیدا کند، نماینده و به نوعی برند والیبال ملی است اما این امر نباید به بهای خراب شدن مهمترین چرخه داخلی والیبال یعنی لیگ شود.
لیگ اگر خوب برگزار شود بازیکنان باشگاهی و ملی صیقل می خورند و آماده می شوند تا در سطوح بالا تر عرض اندام کنند، اما امروز که بحث اعزام تیم فولاد سیرجان به جام باشگاه های جهان پیش آمده تعطیلی دو هفته ای لیگ با مخالفت و اعتراض اکثریت قریب به اتفاق تیم ها شده است؛ چراکه معتقدند ایتالیا با داشتن دو تیم در بیتیم برزیل لیگ خود را متوقف نمی کند و براساس برنامه های قابل رویت مسابقات این دو تیم را در لابه لای مسابقات و با فاصله زمانی اندک انجام می دهد ولی ما ساده ترین راه را بر گزیده ایم بدون اینکه به نظرات تیمها وقتی نهیم، از سوی دیگر نوعی اجبار پنهان در دادن بازیکنان کمکی هم موجبات نگرانی باشگاه ها را فراهم کرده است به ویژه بخش خصوصی که بدون کمترین حمایت دولتی تیم می دهد و کمترین ارزش را برای آنها قایل نیستند، فدراسیون والیبال به کدامین راه می رود تا موجبات دلگرمی سرمایه گذاران باشگاهی را فراهم سازد؟
تاکید می کنیم ما همانند سابق به تقویت نماینده ایران در باشگاه های جهان اعتقاد داریم فدراسیون والیبال چه؟ تیم های کاله، ورامین و… در مسابقات پیشین حتی اجازه استفاده از بازیکنان ملی پوش خود را نداشتند و ناچار بودند با تیم عاریه ای راهی شوند چون آن زمان نگاه فدراسیون به تیم‌ملی بود پس امروز اگر به طور مثال صابر کاظمی ها نا‌کار شوند که اینک به دلیل فشار بیش از فرسوده شده هم شهرداری ارومیه نا‌کار می شود و هم والیبال ملی!
شاید دیگر فرصتی برای بحث نباشد، اما حدااقل می توانیم از لیگ های سایر کشور ها الگو بگیریم و هر بار به طریقی طی طریق نکنیم.
نویسنده: جمشید حمیدی
منبع: البرز ورزشی
شهداب، گوهر جهان شهر یزد